สะพายกระเป๋า ก้าวเดินตามฝัน แม้ว่ามันเลือนราง
จะเหนื่อยและท้อ ก็เพียงอยากขอ อย่าเดินหลงทางไปไกล
หอบฝันนั้นไปสุดท้ายต้องมีวัน ของเรา
ในขณะที่ทุกคนตื่น เป็นเวลาเดียวกับที่กูหลับ
ยืนอยู่ที่กรุงเทพ เพื่อรอวันเดียวคือวัน กูกลับ
โกหกกับคนที่บ้านมาตลอดว่าเงินมันพอใช้
พันเดียวกับอีกสองอาทิตย์มึงว่าทั้งหมด มันพอไหม
กูท้อแล้วท้ออีก ในความฝันกูเองที่มันนั้นอยากจะเป็น
ร้องไห้อยู่คนเดียว แต่น้ำตากูไม่อาจกระเด็น
ขอโทษทุกคนด้วยนะถ้ากูไม่ดังอย่างที่หวัง
กูบอกกับแม่ว่ากูมีเงิน ทั้งเหมือนมีดปักอยู่ที่หลัง
กูอาจจะกระจอกก็ได้นะเว้ยที่กูแม่งเลือกจะกลับบ้าน
อุดมการณ์คือสิ่งเดียวที่กูไม่คิดจะกลับข้าง
เพราะเพลงมันเป็นสิ่งเดียวที่กูพร้อมตายไปกับมัน
และกูจะ Rap แม้กูจะไม่รู้ เป็น ถาปนิก หรือ จับกัง
กูเอาทุกอย่ามาเดินพัน ขึ้นไปสู้ไกลบ้าน
จนกูต้องถามตัวเอง กูแลกอะไรไปบ้าง
ระบายกับบุหรี่ที่กูเพิ่ง สูบไปเสร็จ
แล้วใครทำเหี้ยกับกูก็ตาม ส่วนกูไม่ผูกใจเจ็บ
กูเอาชื่อ CN ไปเก็บ ตอนนี้มีกูกับกู
กูไม่เหลืออะไร แต่กูมีกูกับกู
กูสนแค่คนรอบตัว คนที่จะพร้อมไปสู้กับกู
เพราะกูไม่รู้เหมือนกันสุดท้ายมันจะมีใคร ที่อยู่กับกู
กูทิ้งทุกอย่างไปกับความฝัน ตอนนี้มันเหลือแค่กูกับกู
ไม่ดังก็ช่างแม่ง กูแค่ต้องกลับมาอยู่กับกู
กูเหลือแค่สิ่งเดียว คือคนที่พร้อมไปสู้กับกู
เพราะกูไม่รู้เหมือนกันสุดท้ายมันจะมีใคร ที่อยู่กับกู
เพราะว่าเพลงกูไม่ใช่กระแส นั้นดันไม่ใช่ข้ออ้าง
เด็กผู้ชายคนนึงที่อยากไปหาพ่อบ้าง
ล้วนแล้วทุกคนก็ต่างทำ
ชื่อเสียงเงินทองของกูทั้งหมด เหลือไว้แต่สิ่งที่ต่างจำ
สิ่งที่มันเกิด ในเวลาในอดีต มันคือเวลาต่างวัน
ก่อนกูเตลิด ปล่อยให้มันไหลไปกับ Beat ถึงกูลำบากตรากตรำ
สรุปว่าความดังไม่ใช่ในสิ่งที่กูต้องการ
บางทีกูไปเล่น ร้องไห้ไป มึงอย่ามาจับมาจ้องนาน
ในวันที่ยังไม่โต กูเปิดช่อง 9 ดูโกคู
กูเอาความทุกข์ทั้งหมดลงไปในบ่อโซจู
ในวันกูหมดสัญญา
อะไรที่มันนั้นเหนื่อยเกินไป มันทำกูหมดศรัทธา
และกลังจากนี้มึงจัดมาเพราะกูไม่ยอมให้เหยียบ
อยากคิดไรคิดไป กูยืนรอให้เกลียด
แนวเพลงที่ไม่ใช่ตลาดนี้กูไม่ยอมให้เสียด
กูทำของกูมาเองทั้งหมดและกูไม่ยอมให้เปลี่ยนล่ะไอ้เหี้ย
สะพายกระเป๋า ก้าวเดินตามฝัน แม้ว่ามันเลือนราง
จะเหนื่อยและท้อ ก็เพียงอยากขอ อย่าเดินหลงทางไปไกล
หอบฝันนั้นไปสุดท้ายต้องมีวัน ของเรา